آب باران پس از رسیدن به زمین تحت تأثیر عواملی از جمله جنس خاک و ضریب نفوذ پذیری، توپوگرافی و شیب زمین، دمای هوا، شدت و مدت بارش به سمت منطقه پایین حوزه حرکت خواهد کرد. میزان دبی رواناب سطحی یا کمیت آن به عوامل مختلفی بستگی خواهد داشت که جهت جمع‌آوری و انتقال آن می‌بایست مدنظر قرار گیرد. آبگرفتگی معابر در شهر‌ها و پس‌زدگی مسیل‌ها و کانال‌های آبهای سطحی و رودخانه‌ها، جملگی به دلیل اشتباه در طراحی یا مبانی غلط آن می‌باشد. خسارات ناشی از رواناب‌های سطحی مانند سیلاب سالانه در کل دنیا، بخش عمده‌ای از بلایای طبیعی را شامل می‌شود. در مدیریت شهری نیز، آبگرفتگی معابر از مشکلات مدیران شهری محسوب می‌شود. معمولا شبکه‌های آب سطحی در دو حوزه برون شهری و درون شهری طراحی و اجرا می‌گردند. جمع‌آوری آبهای سطحی در ایران، گاهی بصورت مختلط با فاضلاب و اغلب بصورت مجزا در شهر‌ها و مناطق مسکونی انجام می گیرد. روش‌ها و تئوری‌های محاسباتی متنوعی برای محاسبه دبی و زمان تمرکز آن در این دو حوزه وجود دارند. نرم‌افزارهای متنوعی نیز برای طراحی مسیل‌ها و کانال‌های شهری وجود دارد که از آن جمله می‌توان به SWMM و StormCAD اشاره نمود.
خارج کردن آب اضافی زیرزمینی از اطراف یک سازه و یا از یک منطقه توسط نیروی ثقل و یا پمپاژ به منظور جلوگیری از مزاحمت این آب اضافی و یا جلوگیری از زیان ناشی از آن را به طور عام زهکشی میگویند. عموما زهکشی توسط لایه‌ای متخلل با یا بدون مجرا در پایین‌تر از لایه آبدار انجام شده و سطح آب تا ارتفاع زهکش، پایین می‌افتد. در بسیاری از فعالیت‌های عمرانی به منظور انجام خاکبرداری و اجرای عملیات ساختمانی در مناطقی که سطح آب زیرزمینی بالاست، یکی از روش‌ها، پایین انداختن سطح آب در اطراف محوطه می‌باشد. این کار با احداث میله یا نقب در اطراف محوطه و هدایت آبها به یک سمت و تخلیه آن توسط نیروی ثقل یا پمپ میسر می‌شود. از سوی دیگر در زمین‌های کشاورزی، به منظور استفاده مجدد از آب و همچنین جمع‌آوری زهاب کشاورزی، زهکشی مورد توجه قرار می‌گیرد.
